Japanese Chin

General Appearance
The Japanese Chin is a small, well balanced, lively, aristocratic toy dog with a distinctive Oriental expression. It is light and stylish in action. The plumed tail is carried over the back, curving to either side. The coat is profuse, silky, soft and straight. The dog's outline presents a square appearance.

Size, Proportion, Substance
Size Ideal size is 8 inches to 11 inches at the highest point of the withers. Proportion Length between the sternum and the buttock is equal to the height at the withers. Substance Solidly built, compact, yet refined. Carrying good weight in proportion to height and body build.

Head
Expression bright, inquisitive, alert, and intelligent. The distinctive Oriental expression is characterized by the large broad head, large wide-set eyes, short broad muzzle, ear feathering, and the evenly patterned facial markings. Eyes set wide apart, large, round, dark in color, and lustrous. A small amount of white showing in the inner corners of the eyes is a breed characteristic that gives the dog a look of astonishment. Ears hanging, small, V-shaped, wide apart, set slightly below the crown of the skull. When alert, the ears are carried forward and downward. The ears are well feathered and fit into the rounded contour of the head. Skull large, broad, slightly rounded between the ears but not domed. Forehead is prominent, rounding toward the nose. Wide across the level of the eyes. In profile, the forehead and muzzle touch on the same vertical plane of a right angle whose horizontal plane is the top of the skull. Stop deep. Muzzle short and broad with well-cushioned cheeks and rounded upper lips that cover the teeth. Nose very short with wide, open nostrils. Set on a level with the middle of the eyes and upturned. Nose leather is black in the black and white and the black and white with tan points, and is self-colored or black in the red and white. Bite The jaw is wide and slightly undershot. A dog with one or two missing or slightly misaligned teeth should not be severely penalized. The Japanese Chin is very sensitive to oral examination. If the dog displays any hesitancy, judges are asked to defer to the handler for presentation of the bite.

Neck, Topline, Body
Neck moderate in length and thickness. Well set on the shoulders enabling the dog to carry its head up proudly. Topline level. Body square, moderately wide in the chest with rounded ribs. Depth of rib extends to the elbow. Tail set on high, carried arched up over the back and flowing to either side of the body.

Forequarters
Legs straight, and fine boned, with the elbows set close to the body. Removal of dewclaws is optional. Feet hare-shaped with feathering on the ends of the toes in the mature dog. Point straight ahead or very slightly outward.

Hindquarters
Legs straight as viewed from the rear and fine boned. Moderate bend of stifle. Removal of dewclaws is optional. Feet hare-shaped with feathering on the ends of the toes in the mature dog. Point straight ahead.

Coat
Abundant, straight, single, and silky. Has a resilient texture and a tendency to stand out from the body, especially on neck, shoulders, and chest areas where the hair forms a thick mane or ruff. The tail is profusely coated and forms a plume. The rump area is heavily coated and forms culottes or pants. The head and muzzle are covered with short hair except for the heavily feathered ears. The forelegs have short hair blending into profuse feathering on the backs of the legs. The rear legs have the previously described culottes, and in mature dogs, light feathering from hock joint to the foot.

Color
Either black and white, red and white, or black and white with tan points. The term tan points shall include tan or red spots over each eye, inside the ears, on both cheeks, and at the anal vent area if displaying any black. The term red shall include all shades of red, orange, and lemon, and sable, which includes any aforementioned shade intermingled or overlaid with black. Among the allowed colors there shall be no preference when judging. A clearly defined white muzzle and blaze are preferable to a solidly marked head. Symmetry of facial markings is preferable. The size, shape, placement or number of body patches is not of great importance. The white is clear of excessive ticking.

Gait
Stylish and lively in movement. Moves straight with front and rear legs following in the same plane.

Temperament
A sensitive and intelligent dog whose only purpose is to serve man as a companion. Responsive and affectionate with those it knows and loves but reserved with strangers or in new situations.

Golden Retriever

General Appearance
A symmetrical, powerful, active dog, sound and well put together, not clumsy nor long in the leg, displaying a kindly expression and possessing a personality that is eager, alert and self-confident. Primarily a hunting dog, he should be shown in hard working condition. Overall appearance, balance, gait and purpose to be given more emphasis than any of his component parts. Faults--Any departure from the described ideal shall be considered faulty to the degree to which it interferes with the breed's purpose or is contrary to breed character.

Size, Proportion, Substance
Males 23-24 inches in height at withers; females 21½-22½ inches. Dogs up to one inch above or below standard size should be proportionately penalized. Deviation in height of more than one inch from the standard shall disqualify. Length from breastbone to point of buttocks slightly greater than height at withers in ratio of 12:11. Weight for dogs 65-75 pounds; bitches 55-65 pounds.

Head
Broad in skull, slightly arched laterally and longitudinally without prominence of frontal bones (forehead) or occipital bones. Stop well defined but not abrupt. Foreface deep and wide, nearly as long as skull. Muzzle straight in profile, blending smooth and strongly into skull; when viewed in profile or from above, slightly deeper and wider at stop than at tip. No heaviness in flews. Removal of whiskers is permitted but not preferred. Eyes friendly and intelligent in expression, medium large with dark, close-fitting rims, set well apart and reasonably deep in sockets. Color preferably dark brown; medium brown acceptable. Slant eyes and narrow, triangular eyes detract from correct expression and are to be faulted. No white or haw visible when looking straight ahead. Dogs showing evidence of functional abnormality of eyelids or eyelashes (such as, but not limited to, trichiasis, entropion, ectropion, or distichiasis) are to be excused from the ring. Ears rather short with front edge attached well behind and just above the eye and falling close to cheek. When pulled forward, tip of ear should just cover the eye. Low, hound-like ear set to be faulted. Nose black or brownish black, though fading to a lighter shade in cold weather not serious. Pink nose or one seriously lacking in pigmentation to be faulted. Teeth scissors bite, in which the outer side of the lower incisors touches the inner side of the upper incisors. Undershot or overshot bite is a disqualification. Misalignment of teeth (irregular placement of incisors) or a level bite (incisors meet each other edge to edge) is undesirable, but not to be confused with undershot or overshot. Full dentition. Obvious gaps are serious faults.

Neck, Topline, Body
Neck medium long, merging gradually into well laid back shoulders, giving sturdy, muscular appearance. No throatiness. Backline strong and level from withers to slightly sloping croup, whether standing or moving. Sloping backline, roach or sway back, flat or steep croup to be faulted. Body well balanced, short coupled, deep through the chest. Chest between forelegs at least as wide as a man's closed hand including thumb, with well developed forechest. Brisket extends to elbow. Ribs long and well sprung but not barrel shaped, extending well towards hindquarters. Loin short, muscular, wide and deep, with very little tuck-up. Slab-sidedness, narrow chest, lack of depth in brisket, excessive tuck-up to be faulted. Tail well set on, thick and muscular at the base, following the natural line of the croup. Tail bones extend to, but not below, the point of hock. Carried with merry action, level or with some moderate upward curve; never curled over back nor between legs.

Forequarters
Muscular, well coordinated with hindquarters and capable of free movement. Shoulder blades long and well laid back with upper tips fairly close together at withers. Upper arms appear about the same length as the blades, setting the elbows back beneath the upper tip of the blades, close to the ribs without looseness. Legs, viewed from the front, straight with good bone, but not to the point of coarseness. Pasterns short and strong, sloping slightly with no suggestion of weakness. Dewclaws on forelegs may be removed, but are normally left on. Feet medium size, round, compact, and well knuckled, with thick pads. Excess hair may be trimmed to show natural size and contour. Splayed or hare feet to be faulted.

Hindquarters
Broad and strongly muscled. Profile of croup slopes slightly; the pelvic bone slopes at a slightly greater angle (approximately 30 degrees from horizontal). In a natural stance, the femur joins the pelvis at approximately a 90-degree angle; stifles well bent; hocks well let down with short, strong rear pasterns. Feet as in front. Legs straight when viewed from rear. Cow-hocks, spread hocks, and sickle hocks to be faulted.

Coat
Dense and water-repellent with good undercoat. Outer coat firm and resilient, neither coarse nor silky, lying close to body; may be straight or wavy. Untrimmed natural ruff; moderate feathering on back of forelegs and on underbody; heavier feathering on front of neck, back of thighs and underside of tail. Coat on head, paws, and front of legs is short and even. Excessive length, open coats, and limp, soft coats are very undesirable. Feet may be trimmed and stray hairs neatened, but the natural appearance of coat or outline should not be altered by cutting or clipping.

Color
Rich, lustrous golden of various shades. Feathering may be lighter than rest of coat. With the exception of graying or whitening of face or body due to age, any white marking, other than a few white hairs on the chest, should be penalized according to its extent. Allowable light shadings are not to be confused with white markings. Predominant body color which is either extremely pale or extremely dark is undesirable. Some latitude should be given to the light puppy whose coloring shows promise of deepening with maturity. Any noticeable area of black or other off-color hair is a serious fault.

Gait
When trotting, gait is free, smooth, powerful and well coordinated, showing good reach. Viewed from any position, legs turn neither in nor out, nor do feet cross or interfere with each other. As speed increases, feet tend to converge toward center line of balance. It is recommended that dogs be shown on a loose lead to reflect true gait.

Temperament
Friendly, reliable, and trustworthy. Quarrelsomeness or hostility towards other dogs or people in normal situations, or an unwarranted show of timidity or nervousness, is not in keeping with Golden Retriever character. Such actions should be penalized according to their significance.

โรคภูมิแพ้และหอบหืด

ภาวะภูมิแพ้คืออะไร
ร่างกายของมนุษย์เป็นสิ่งมหัศจรรย์อย่างยิ่ง ในการสร้างเกราะป้องกันตัวเองจากการคุกคาม ที่เป็นอันตรายต่อทุกอย่าง เช่น ไวรัส หรือแบคทีเรีย แต่ในบางคนระบบป้องกันอาจทำงานมากเกินไป ซึ่งกระตุ้นให้ระบบภูมิคุ้มกันของร่างกาย เกิดปฏิกิริยาต่อสารบางชนิด เช่น ฝุ่นละออง เชื้อรา เกสรดอกไม้ ไรฝุ่น เนื่องจากคิดว่า เป็นสิ่งที่จะก่อให้เกิดอันตรายต่อร่างกายจึงเตรียมการป้องกันโดยหลั่งสารเคมี เพื่อกำจัด หรือทำลายสิ่งที่เป็นศัตรูที่จู่โจมเข้ามา ในกระบวนการนี้อาจไม่ก่อให้เกิดผลดีต่อร่างกาย แต่ในบางคนที่มีแนวโน้มที่จะแพ้สารนั้น ๆ อยู่แล้วอาจก่อให้เกิดอันตรายถึงชีวิตได้
ชนิดของอาการแพ้ แบ่งตามลักษณะได้ 4 กลุ่ม คือ
ไข้ละอองฟาง (Allergic Rhintis) เป็นปฏิกิริยาต่อสารที่เป็นละอองในอากาศ เช่น เกสรดอกไม้ เชื้อรา ซึ่งถูกสูดดมผ่านทางปากหรือจมูก ซึ่งทำให้มีอาการหายใจเสียงดัง คัดจมูก น้ำมูกไหล มีน้ำมูก น้ำลายมาก ตาแฉะ แสบร้อน คอแห้ง บางครั้งอาจจะมีเป็นช่วง ๆ ของฤดู สาเหตุเกิดจากเกสรดอกไม้ เชื้อรา เราจึงมักเรียกว่า ไข้ละอองฟาง หรือเกิดขึ้นตลอดปีนั้น สาเหตุมักเกิดจากฝุ่น รังแคจากสัตว์เลี้ยงในบ้านหรือสัตว์ทั่ว ๆ ไป และจากอาหารที่พบได้บ้าง
อาการแพ้ทางผิวหนัง (Contact Dermatitis) เป็นปฏิกิริยาของผิวหนังหลังจากสัมผัสสารที่แพ้ทำให้เกิดอาการผื่นคัน ลมพิษ โดยมากผิวหนังจะสัมผัสสารโดยตรงที่พบบ่อยคือ สารเคมี ปฏิกิริยาดังกล่าวอาจใช้เวลา 1 ชั่วโมงหรือเป็นวัน ในกรณีที่ถูกหมามุ่ย ผื่นแดงที่พบบ่อย ส่วนมากเกิดจากเกสรดอกไม้ อาหาร และขนสัตว์ แต่ปื้นหรือผื่นพอง บริเวณผิวหนัง อาจเกิดจากความเครียด โรค อื่น ๆ แพ้อาหาร สัตว์เลี้ยง และยา โดยเฉพาะเพนนิซิลินและแอสไพริน
หอบหืด (Asthma) เกิดจากการหดตัวของช่องทางเดินหายใจส่วนหลอดลม ทำให้เกิดการอุดตันของช่องทางเดินหายใจ อาการหอบหืด ได้แก่ หายใจลำบาก แน่นหน้าอกคล้ายถูกบีบ ไอและจาม อาการอาจจะเกิดรวดเร็วและมีความรุนแรงแตกต่างกัน ตั้งแต่เล็กน้อยจนถึงขั้นอันตรายถึงชีวิต แต่ในบางคนอาจมีเพียงอาการไอเรื้อรังอย่างเดียว จึงทำให้ไม่ทราบว่าเป็นหอบหืด
อาการแพ้รุนแรง (Anaphylaxis) เป็นการตอบสนองปฏิกิริยาต่อสารภูมิแพ้อย่างรุนแรง ซึ่งมีผลต่อร่างกายเกือบทุกส่วนอย่างเฉียบพลัน สารกระตุ้นที่ทำให้เกิดอาการแพ้ ได้แก่ เหล็กในของแมลง อาหาร เช่น ถั่วบางชนิด อาหารทะเล ยา ผู้ป่วยจะมีอาการความดันตก หน้าแดง หายใจลำบาก บริเวณคอ ลิ้น และจมูกบวม หมดสติ อาการเหล่านี้จะเกิดขึ้นอย่างเฉียบพลันและลุกลามไปอย่างรวดเร็ว ซึ่งต้องรีบรักษาโดยเร็วตั้งแต่ในระยะเริ่มแรก หากพบว่ามีอาการแพ้อย่างรุนแรง
สาเหตุที่เกิดปฏิกิริยาเคมี สารที่ก่อให้เกิดปฏิกิริยาเคมีนับร้อยชนิด และที่พบบ่อยคือ เกสรดอกไม้ เชื้อรา ไรฝุ่น สะเก็ด รังแคจากสัตว์ สารเคมีจากโรงงานอุตสาหกรรม อาหาร ยา ขนนก และเหล็กในของแมลง สิ่งเหล่านี้เรียกว่า "สารก่อภูมิแพ้" (Allergens) ปฏิกิริยาแพ้จะเกิดทั่ว ๆ ไปตามร่างกาย มักจะพบบ่อยที่บริเวณหนังตา ผนังกระเพาะอาหาร จมูก บริเวณไซนัส ในลำคอและปอด เป็นบริเวณที่ร่างกายได้สร้างสารภูมิคุ้มกันไว้ เพื่อต่อสู้กับสารที่ก่อให้เกิดอาการแพ้ที่รับเข้าไปจากการสูดดม กลืนหรือสัมผัส
บุคคลที่มีโอกาสเป็นภูมิแพ้ภาวะภูมิแพ้อาจเกิดได้กับทุกคนไม่เลือกเพศ วัย เชื้อชาติ หรือสถานะทางเศรษฐกิจ สังคม แต่โดยทั่วไปมักเกิดในเด็ก ซึ่งอาการแรกเริ่มจะพบได้ในทุกอายุและบางรายอาจเกิดอาการ หลังจากครั้งแรก ไปนานถึงหลาย ๆ ปี ปัจจัยทางพันธุกรรม ก็ยังไม่เป็นที่แน่ใจว่ามีส่วนเกี่ยวข้องหรือไม่ แต่แนวโน้มพบว่า คนที่เป็นหอบหืดหรือภูมิแพ้มักมีปัจจัยทางกรรมพันธุ์ นอกจากนี้ ในบางคนอาจพบปัจจัยอื่น ๆ ได้ เช่น ฮอร์โมน ความเครียด การสูบบุหรี่ น้ำหอม หรือสภาพแวดล้อมที่ไม่เหมาะสม ก็มีส่วนช่วยเสริมให้เกิดอาการได้
เมื่อใดจึงควรพบแพทย์ภูมิแพ้ หากท่านประสบปัญหาหอบหืด แพ้ หรือสงสัยว่าจะเป็นอย่างใดอย่างหนึ่ง แพทย์ภูมิแพ้จะช่วยให้ท่านค่อย ๆ เรียนรู้และสังเกตอาการแพ้ที่ท่านเป็นและเตรียมวิธีรักษา เพื่อควบคุมหรือระงับอาการของโรค อาการหอบหืดหรือภูมิแพ้ มักเกิดขึ้นทีละน้อย เช่น มักจะมีอาการจามบ่อย ๆ คัดจมูก หายใจ เสียงดัง มีอาการนานจนทำให้ไม่คิดว่าผิดปกติ แต่กระนั้นแพทย์ภูมิแพ้ก็สามารถให้การรักษา ป้องกันและควบคุมอาการเหล่านั้นเพื่อเพิ่มคุณภาพชีวิตแก่ท่าน
การรักษาภาวะภูมิแพ้
แพทย์จะทดสอบการแพ้ เพื่อค้นหาสารที่ก่อให้เกิดอาการแพ้ของผู้ป่วยแต่ละราย การป้องกันหอบหืดที่ดีที่สุดคือ การหลีกเลี่ยงสิ่งที่ก่อให้เกิดอาการแพ้ ถึงแม้ว่าบางครั้งอาจเป็นสิ่งที่ทำได้ยาก แต่แพทย์จะช่วยหาแนวทางป้องกัน เพื่อลดการสัมผัสต่อสารนั้น รวมทั้งป้องกันอาการแพ้ที่จะเกิดขึ้น
ปัจจุบันมียาใหม่ ๆ ที่มีประสิทธิภาพในการรักษาทั้งหอบหืดและภูมิแพ้ได้อย่างดี
การรักษาโดยการฉีดยาเพิ่มภูมิคุ้มกัน โดยแพทย์จะฉีดสารที่ผู้ป่วยแพ้ให้ และค่อย ๆ เพิ่มปริมาณของสารนั้นทีละน้อย ในระยะเวลาที่นานขึ้น ร่างกายจะค่อย ๆ ปรับตัว โดยมีปฏิกิริยาแพ้สารนั้นลดลงเรื่อย ๆ

Un animal très intelligent

De nombreuses expériences en éthologie cognitive ont démontré leur grande intelligence. On estime les capacités mentales d'un dauphin adulte équivalentes à celle d'un enfant de deux ans.
Ils savent se reconnaître lorsqu'on les place devant un miroir dans le cadre du test du miroir de Gallup. À l'heure actuelle, à part les dauphins, cette capacité n'a été observée que chez les humains, les orques, certains singes et les éléphants. Ceci suggère que ces animaux ont conscience d'eux-mêmes.
On a aussi récemment observé des dauphins faire usage d'outils, fait exceptionnel qui n'avait été observé jusqu'alors que chez quelques espèces de grands singes. Ainsi, des dauphins ont été observés utiliser des éponges de mer pour se protéger le museau lorsqu'ils raclent le fond marin[1]. Depuis, il a été démontré que cette technique était transmise par apprentissage des mères aux filles[2].
Les dauphins sont, avec les Hommes, les seules espèces qui pratiquent le sexe aussi pour le plaisir[réf. nécessaire].
On considère qu'ils représentent un cas de convergence évolutive avec les primates et en particulier, les hominidés, pour leurs grandes capacités cognitives en comparaison avec les autres taxons de mammifères marins.

โรคอ้วน...ลดน้ำหนักอย่างปลอดภัยและได้ผล

ในปัจจุบันวัยรุ่นจำนวนมากโดยเฉพาะสาวๆ นิยมเข้าไปใช้บริการคลินิคลดน้ำหนัก เพราะต้องการมีหุ่นสวยเพรียวบาง เหมาะแก่การใส่เสื้อผ้ารัดรูปโชว์ทรวดทรงองเอว แฟชั่นที่กำลังนิยมในหมู่วัยรุ่นยุคนี้ โดยคลินิคบางแห่งไม่มีแพทย์ผู้เชี่ยวชาญ คอยให้คำปรึกษาดูแลการลดน้ำหนักอย่างใกล้ชิด ส่งผลให้เกิดการลดน้ำหนักที่ไม่ถูกหลักวิชาการ ซึ่งก่อให้เกิดอันตรายร้ายแรงถึงขั้นเสียชีวิต ดังปรากฏเป็นข่าวตามหน้าหนังสือพิมพ์หลายๆฉบับ เมื่อไม่นานมานี้
ดังนั้นการให้ข้อมูลที่ถูกต้องจึงเป็นสิ่งที่จำเป็นและต้องกระทำอย่างเร่งด่วน เพื่อให้เกิดความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับโรคอ้วนและการลดน้ำหนักอย่างถูกต้อง โรคอ้วนเป็นปัจจัยเสี่ยงที่มีความสัมพันธ์กับภาวะการเจ็บป่วยและโรคต่างๆ การรักษาโรคอ้วนมีความจำเป็นอย่างยิ่งในทางการแพทย์ ทั้งนี้เพราะสถิติโรคอ้วนในประเทศไทย สูงขึ้นกว่าเดิมในทุกๆปีที่ผ่านมา ถ้าหากกำหนดดัชนีมวลกาย(Body Mass Index) มากกว่า 25 กิโลกรัม / ม.2 เป็นโรคอ้วนแล้ว จากการศึกษาวิจัยในกรุงเทพฯ ในรอบปีพ.ศ. 2544 –2545 พบว่ามีความชุกของโรคอ้วนมากถึง 25% และพบสถิติว่ากลุ่มที่มีรายได้ต่ำ จะมีโอกาสอ้วนมากกว่ากลุ่มผู้รายได้สูงและนักธุรกิจ จากการศึกษาวิจัยทางด้านเศรษฐศาสตร์การแพทย์พบว่า มูลค่าการใช้จ่ายในการรักษาโรคอ้วนโดยตรงและโรคต่างๆ ที่สืบเนื่องมาจากโรคอ้วนได้แก่ โรคหัวใจและหลอดเลือด ภาวะไขมันในเลือดสูง เบาหวาน ข้ออักเสบ และมะเร็งบางชนิดมีมูลค่ามากกว่าสองพันล้านบาทต่อปี ดังนั้นการพยายามลดน้ำหนักสำหรับผู้ที่อ้วนจริง จึงเป็นโอกาสที่ลดการสูญเสียค่าใช้จ่ายทางการแพทย์จำนวนมหาศาลนี้ได้ โรคอ้วนคือการที่คนเรามีน้ำหนักเกินนั้น เป็นผลมาจากความไม่สมดุลระหว่างพลังงาน ที่ได้รับกับพลังงานที่ร่างกายใช้ไปในแต่ละวัน เมื่อมีพลังงานส่วนเกินก็จะถูกเก็บสะสมไว้ตามร่างกายในรูป “ไขมัน“ เพื่อนำไปใช้ในยามจำเป็น แต่หากไม่มีการใช้ออกไป ไขมันที่สะสมก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ จนกลายเป็นโรคอ้วนในที่สุดปัจจัยที่ทำให้เกิดโรคอ้วน
ปัจจัยที่ทำให้เกิดโรคอ้วนมีอยู่ 2 ปัจจัยด้วยกัน คือ ปัจจัยทางพันธุกรรม และปัจจัยทางสิ่งแวดล้อมพันธุกรรม เป็นปัจจัยที่ทำให้เกิดโรคอ้วนขึ้นได้
- พันธุกรรมจะกำหนดการควบคุมการใช้และสะสมพลังงานของร่างกาย เด็กที่มีพ่อแม่ที่อ้วนมีแนวโน้มที่จะอ้วนมากถึง 25 –30% ยีนเหล่านี้เป็นตัวกำหนดความจุของเซลล์ไขมัน และการกระจายของไขมันทั่วร่างกาย ดังนั้น ลูกที่เกิดจากพ่อแม่ที่อ้วนก็จะมีเซลล์ไขมันที่มีความจุมาก อย่างไรก็ตาม ถ้าไม่มีไขมันส่วนเกินเข้าไปสะสม เด็กคนนั้นก็จะไม่อ้วน
- สิ่งแวดล้อม แม้ว่าปัจจุบันทางพันธุกรรมจะมีส่วนต่อการเกิดโรคอ้วน ปัจจัยทางสิ่งแวดล้อมก็มีบทบาทสำคัญต่อการเกิดโรคอ้วนด้วยเช่นกัน ปัจจัยทางสิ่งแวดล้อมได้แก่ การรับประทานอาหาร ชนิดของอาหาร พฤติกรรมการบริโภค อาชีพ และการออกกำลังกาย เป็นต้น
การวัดค่าความอ้วน
หลักที่ใช้วัดความอ้วนโดยทั่วไปคือ ดัชนีมวลร่างกาย (Body Mass Index) เรียกสั้นๆ ว่า BMI ค่านี้ได้มาจากน้ำหนักตัวหน่วยเป็นกิโลกรัม หารด้วยความสูงหน่วยเป็นตารางเมตร ดัชนีมวลการในเกณฑ์ปรกติอยู่ที่ประมาณ 18.5-22.9 และจะเรียกว่าอ้วนเมื่อค่าดัชนีมวลกายมากกว่า 30 อย่างไรก็ตามการใช้ BMI ก็มีข้อจำกัดอยู่บ้าง เนื่องจากไม่ได้วัดปริมาณไขมันที่สะสมในร่างกายโดยตรง แต่เป็นวิธีมาตรฐานที่ใช้กันอยู่โดยทั่วไป นอกจากนั้นการวัดรอบเอว หารด้วยรอบสะโพกหรือ waist-to-hip-ratio (WHR) หากได้ค่ามากกว่า 1.0 ในผู้ชาย หรือ 0.8 ในผู้หญิงก็จัดว่าเป็น “อ้วนลงพุง” ซึ่งก็เสี่ยงต่อโรคหัวใจและหลอดเลือด (cardiovascular disease) มากขึ้น การศึกษาคนในเอเชียพบว่า สุขภาพจะดีที่สุดถ้า BMI อยู่ที่ 18.5 –22.9 โรคความดันโลหิตสูง และโรคเบาหวานพบมากขึ้นเมื่อ BMI มากกว่า 23 โรคอ้วนจะก่อให้เกิดปัญหาอะไรบ้าง โรคอ้วนไม่เพียงแต่ส่งผลต่อเรื่องของความสวยความงามเท่านั้น แต่ยังเป็นสาเหตุของการเกิดโรคร้ายต่างๆ ตามมาได้อีก โรคอ้วนเป็นสาเหตุให้เกิดโรคต่างๆ ดังนี้โรคอ้วนเป็นสาเหตุให้เกิดโรคในระบบต่างๆ ของร่างกาย
1. ระบบหัวใจและหลอดเลือด ความดันโลหิตสูง โรคหลอดเลือดหัวใจตีบ อัมพฤกษ์ อัมพาต หลอดเลือดดำอุดตันที่แขน ขา และอื่นๆ
2. ระบบเผาผลาญของร่างกาย เบาหวานชนิดที่ 2 ระดับไขมันในเลือดผิดปรกติ
3. ระบบทางเดินอาหาร กระเพาะอาหารเลื่อนขึ้นมาในทรวงอก นิ่วในระบบทางเดินน้ำดี (Gell stone or cholecystitis) มะเร็งลำไส้ใหญ่ ตับอักเสบจากไขมันในตับ เสี่ยงต่อการมีตับอ่อนอักเสบที่รุนแรง
4. ระบบทางเดินหายใจ หอบ นอนกรน (sleep apnea) ซึ่งอาจทำให้มีอันตรายได้ เช่น ความดันโลหิตสูง โรคหัวใจ อัมพฤกษ์ อัมพาต สมองเสื่อม ฯลฯ Hypoventilation (Pickwickian syndrome-ความผิดปรกติของการหายใจ)
5. เส้นประสาทเต้านม เส้นประสาทถูกกด มะเร็งเต้านม Gynaecomastia (ผู้ชายมีนมใหญ่ขึ้น)
6. ระบบทางเดินปัสสาวะ กลั้นปัสสาวะไม่อยู่ เป็นหมัน ภาวะแทรกซ้อนในการตั้งครรภ์
7. กระดูก ข้อกระดูกเสื่อมบริเวณเข่า สะโพก และหลังส่วนล่าง โรคเกาต์
8.จิตใจ ขาดความมั่นใจในตัวเอง ซึมเศร้า ขี้กังวล
การรักษาโรคอ้วน
การลดน้ำหนักที่ถูกวิธีคือ การควบคุมอาหาร การออกกำลังกาย การปรับเปลี่ยนพฤติกรรม และหากลองใช้วิธีวิธีการเหล่านี้แล้วไม่ได้ผล การใช้ยาลดน้ำหนักที่มีประสิทธิภาพ และมีความปลอดภัยเมื่อใช้อย่างถูกวิธีร่วมด้วย จะทำให้ภัยในการลดน้ำหนักได้ผลดีขึ้น การรักษาโรคอ้วนหลักใหญ่มีอยู่ด้วยกันดังนี้
1. การควบคุมอาหาร (Dietary Therapy) โรคอ้วนเกิดจากการที่ได้รับพลังงานมากกว่าความต้องการ ดังนั้น การควบคุมการรับประทานอาหาร จึงเป็นหัวใจสำคัญในการรักษาโรคนี้ หลีกเลี่ยงอาหารที่ให้พลังงานสูง ได้แก่ อาหารกลุ่มไขมัน เนื่องจากในปริมาณน้ำหนักอาหารที่เท่ากัน ไขมันจะให้พลังงานมากกว่าอาหารพวกแป้งถึง 2.5 เท่า โดยที่ต้องควบคุมอาหารที่มีไขมันไม่เกินร้อยละ 30 ของแต่ละมื้ออาหาร Low calories diet การลดปริมาณแคลอรีวันละ 500–1,000 กิโลแคลอรี จากที่เคยได้รับเป็นประจำจะสามารถช่วยลดน้ำหนักได้
2. การออกกำลังกาย (Physical Activity) ใช้พลังงานมากขึ้นโดยการออกกำลังกาย โดยเฉพาะการออกกำลังกายแบบแอโรบิก การออกกำลังกาย นอกจากช่วยในการลดน้ำหนักแล้ว ยังช่วยให้กล้ามเนื้อหัวใจ และระบบการหายใจทำงานแข็งแรงขึ้นอีกด้วย
3. การปรับเปลี่ยนพฤติกรรม (Behavior Therapy) การให้คำแนะนำในการปรับเปลี่ยนวิถีชีวิต(lifestyle) เป็นกลยุทธ์ที่ช่วยให้การควบคุมอาหาร (Dietary Therapy) และการออกกำลังกาย (Physical Activity) ปฏิบัติได้ง่ายขึ้น ซึ่งวิธีการนี้จะช่วยให้การลดหรือควบคุมน้ำหนักประสบผลสำเร็จได้ดีขึ้น
4. การรักษาด้วยยา (Pharmacotherapy) ปัจจุบันมีการใช้ยาลดความอ้วนกันอย่างกว้างขวาง โดยเฉพาะในกลุ่มหญิงวัยรุ่นและวัยทำงาน โดยปรกติแพทย์จะพิจารณาให้ยาลดน้ำหนักในผู้ที่มีดัชนีมวลกายระหว่าง 25–30 kg./m2
การออกกำลังกายเพื่อลดน้ำหนัก
การเดิน เป็นการออกกำลังกายชนิดหนึ่งมาช้านาน ในช่วง 10 ปี มานี้ ได้มีการศึกษาเกี่ยวกับการออกกำลังกายและพบว่าการออกกำลังแบบแอโรบิก เป็นการออกกำลังกายที่ดีที่สุดสำหรับการทำงานที่มีประสิทธิภาพสูงสุดของระบบหัวใจและการไหลเวียนของเลือด แต่ถ้าต้องการเพียงลดหรือควบคุมน้ำหนัก ควบคุมระดับคอเลสเตอรอล ความดันโลหิต เพียงแค่การเดินก็สามารถช่วยได้มาก
บางคนอาจจะสงสัยว่า การเดินช่วยในการควบคุมน้ำหนักได้อย่างไร จริงๆ แล้วการเดินมีประโยชน์หลายอย่าง และเหมาะที่จะเป็นสิ่งเริ่มต้นสำหรับผู้ที่ไม่เคยออกกำลังกาย บางคนอาจคิดว่า การเดินไม่ใช่การออกกำลัง อันที่จริงการเดินใช้พลังงานมากพอกับกีฬาบางชนิด
สิ่งสำคัญในการเดินเพื่อการลดน้ำหนักคือ พยายามที่จะเดินให้ไกลและนานขึ้น ควรจะเดินวันละประมาณ 45 นาทีทุกวัน การเดินระดับนี้ 3-4 วันต่อสัปดาห์ จะทำให้คุณควบคุมน้ำหนักให้คงที่ได้ แต่ถ้าคุณต้องการลดน้ำหนัก ต้องเดินออกกำลังกายทุกวัน หากไม่มีเวลาพอที่จะเดิน 45 นาที ในครั้งเดียว สามารถแบ่งการเดินครั้งละ 15 นาที วันละ 3 ครั้ง ก็ได้เช่นกัน และถ้าคุณเดินร่วมกับการกินอาหารไขมันต่ำ คุณควรจะมีน้ำหนักตัวลดลงประมาณ 1 กก.ต่อเดือน หรือ 12 กก.ใน 1 ปี
กิจกรรมในชีวิตประจำวัน
กิจกรรมในชีวิตประจำวันทุกอย่างต้องใช้พลังงานในการที่จะลดน้ำหนัก ควรพยายามใช้พลังงานให้มากขึ้น โดยการเคลื่อนไหวออกแรงให้มากขึ้น ทุกครั้งที่มีโอกาส เช่น ใช้บันไดให้มากขึ้น โดยอาจจะกดลิฟต์ลงก่อนชั้นที่ต้องการ แล้วเดินขึ้นต่อไปอีก 1 ชั้น จอดรถให้ห่างจากทางเข้า จะได้เพิ่มระยะเวลาในการเดินมากขึ้น ลงรถเมล์ก่อนป้ายที่ต้องการแล้วเดินต่อจนถึงจุดหมายที่ต้องการ
เมื่อออกกำลังด้วยการเดินได้อย่างสม่ำเสมอแล้ว ก็ควรพิจารณาออกกำลังกายแบบแอโรบิก เพื่อที่จะทำให้สามารถลดน้ำหนักได้มากและเร็วขึ้น การออกกำลังกายแบบแอโรบิก คือ การออกกำลังกายที่หนักขึ้น เพื่อให้ร่างกายได้ออกซิเจนจำนวนมากขึ้น โดยให้คุณออกกำลังเพื่อให้หัวใจของคุณเต้นเร็วขึ้นจนถึงระดับเป้าหมาย และคงการเต้นของหัวใจในระดับนั้น ประมาณ 20 นาที สัปดาห์ละ 3 ครั้ง
เป้าหมายของอัตราการเต้นของหัวใจของแต่ละคนจะไม่เท่ากัน
ระดับเป้าหมายของอัตราการเต้นของหัวใจในผู้หญิงควรจะอยู่ที่ปริมาณ 60% ของอัตราการเต้นสูงสุด และ 80% สำหรับผู้ชาย อัตราการเต้นสูงสุดของหัวใจคำนวณได้โดยนำ 220 ลบด้วยอายุ เช่น ผู้ชายอายุ 45 ปี อัตราการเต้นสูงสุดของหัวใจคุณจะเท่ากับ 220 - 45 = 175
ดังนั้น ระดับเป้าหมายของอัตราการเต้นของหัวใจขณะออกกำลังกาย คือ 0.8 * 175 = 140 ครั้งต่อนาที แต่ถ้าเป็นผู้หญิงอายุ 45 ปี ระดับเป้าหมายของอัตราการเต้นของหัวใจคือ 0.6 * 175 = 105 ครั้งต่อนาที
ดังที่เคยกล่าวถึงไว้แล้ว 3,500 กิโลแคลอรี จะประมาณเท่ากับ 0.5 กก. ดังนั้น ถ้าพลังงานถูกใช้ไป 3,500 กิโลแคลอรี จากการออกกำลังกาย น้ำหนักตัวก็จะลดลงประมาณ 0.5 กก. การคิดแบบนี้เป็นแค่หยาบๆ เท่านั้น แต่ก็สามารถใช้เป็นแรงจูงใจในการออกกำลังกายได้

โรคหัวใจขาดเลือด หรือ โรคหลอดเลือดหัวใจตีบ

โรคหัวใจขาดเลือด หรือ โรคหลอดเลือดหัวใจตีบ (Coronary Artery Disease — CAD) เป็นโรคหัวใจที่พบบ่อยที่สุดในผู้ใหญ่และเป็นสาเหตุการตายที่สำคัญของผู้ป่วยด้วยโรคหัวใจ ปัจจัยเสี่ยงสำคัญ ได้แก่ อายุที่มากขึ้น เพศชาย การสูบบุหรี่ ภาวะไขมันในเลือดสูง โรคเบาหวาน โรคความดันโลหิตสูง และการไม่ออกกำลังกายประจำ ผู้ป่วยโรคนี้จะมีอาการสำคัญ คือ อาการเจ็บแน่นหน้าอก หรือเหนื่อยง่ายโดยเฉพาะในเวลาออกกำลังกาย ซึ่งในบางรายอาจเป็นแบบฉับพลัน และรุนแรงจนทำให้เกิดภาวะกล้ามเนื้อหัวใจตาย หรือที่เรียกว่า Heart Attack ผู้ป่วยมีโอกาสเสียชีวิตสูง หาไม่ได้รับการรักษาอย่างทันท่วงทีและเหมาะสม
โรคนี้ในปัจจุบันมีวิธีการรักษาอยู่ 3 วิธี คือ การผ่าตัดนำหลอดเลือดดำที่ขา หรือหลอดเลือดแดงที่ผนังหน้าอกมาตัดต่อกับหลอดเลือดที่อุดตันทำทางเดินของเลือดใหม่ หรือที่เราได้ยินกันบ่อย ๆ ว่า การผ่าตัดบายพาส (Coronary Artery Bypass Graft) การรักษาด้วยยา และการใช้บอลลูนขยายหลอดเลือดหัวใจรวมถึงการใส่ขดลวดในหลอดเลือดหัวใจ
วิธีการรักษาโดยการขยายหลอดเลือดหัวใจด้วยบอลลูนและขดลวด
การขยายหลอดเลือดหัวใจด้วยบอลลูนและขดลวดจะทำในห้องตรวจสวนหัวใจ (Cardiac Catheterization Laboratory) เป็นห้องที่มีเครื่องถ่ายภาพเอ็กซเรย์ และอุปกรณ์เครื่องมือเฝ้าติดตามการทำงานของหัวใจชนิดต่างๆ บ่อยครั้งที่ผู้ป่วยจะได้รับการขยายหลอดเลือดหัวใจ ด้วยบอลลูนหลังการฉีดสีถ่ายภาพเอ็กซเรย์หลอดเลือดหัวใจเพื่อให้สามารถวินิจฉัยและรักษาโรคหลอดเลือดหัวใจตีบได้อย่างแม่นยำและปลอดภัย
การฉีดสีหลอดเลือดหัวใจ (Coronary Angiography; CAG)
การฉีดสีหลอดเลือดหัวใจทำโดยการสอดสายตรวจขนาดเล็กผ่านเข้าทางหลอดเลือดแดงที่ข้อมือหรือขาหนีบจนกระทั่งปลายสายไปถึงหลอดเลือดหัวใจ แล้วทำการฉีดสารทึบรังสีจำนวนเล็กน้อยเข้าในหลอดเลือดหัวใจพร้อมกับใช้เอ็กซ์เรย์บันทึกภาพของหลอดเลือดหัวใจแต่ละเส้นไว้
ก่อนทำการฉีดสีหลอดเลือดหัวใจผู้ป่วยจะได้รับคำแนะนำให้งดน้ำและอาหารประมาณ 4-6 ชั่วโมงก่อนทำการตรวจ ในห้องตรวจสวนหัวใจพยาบาลจะทำความสะอาดบริเวณข้อมือและขาหนีบที่จะทำการสอดสายตรวจ แพทย์จะฉีดยาชาก่อนที่จะสอดท่อนำและสายตรวจเข้าไปจนถึงหลอดเลือดหัวใจ ผู้ป่วยจะรู้สึกตัวตลอดเวลาแต่จะไม่รู้สึกเจ็บปวดในขณะทำการตรวจ ขณะแพทย์ฉีดสีดูหลอดเลือดหัวใจนั้นบางครั้งผู้ป่วยอาจจะรู้สึกร้อนวูบวาบหรือรู้สึกว่าหัวใจเต้นผิดจังหวะบ้างซึ่งไม่ทำให้เกิดอันตรายต่อผู้ป่วย
การฉีดสีหลอดเลือดหัวใจส่วนใหญ่ใช้เวลาไม่เกินครึ่งชั่วโมง เมื่อแพทย์เห็นหลอดเลือดทั้งหมดจากการฉีดสีแล้วแพทย์จะบอกผลการตรวจให้กับผู้ป่วยและญาติทราบ ผู้ที่มีหลอดเลือดหัวใจตีบเล็กน้อยอาจเหมาะสมกับการรักษาด้วยการรับประทานยา ในขณะที่ผู้ที่มีหลอดเลือดหัวใจตีบรุนแรงหลายเส้นอาจเหมาะสมกับการผ่าตัดต่อหลอดเลือดหัวใจ ซึ่งทั้งสองกรณีนี้แพทย์จะดึงสายตรวจออกจากตัวผู้ป่วยได้หลังจากเสร็จสิ้นการตรวจ ในผู้ป่วยที่รอยตีบของหลอดเลือดเหมาะสมกับการถ่างขยายด้วยบอลลูนหรือการใส่ขดลวดค้ำหลอดเลือดหัวใจแพทย์สามารถจะทำการรักษาต่อจากการฉีดสีได้ทันที
การรักษาหลอดเลือดหัวใจตีบตันผ่านสายสวน (Percutaneous Coronary Intervention; PCI)
การรักษาหลอดเลือดหัวใจตีบผ่านสายสวนมีขั้นตอนเบื้องต้นเหมือนกับการฉีดสีหลอดเลือดหัวใจ เพียงแต่ใช้สายนำ (Guiding catheter) ที่มีขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางด้านในใหญ่กว่าสายตรวจที่ใช้ในการฉีดสี (Diagnostic catheter) เมื่อปลายสายนำอยู่ในหลอดเลือดหัวใจแล้ว แพทย์จะสอดเส้นลวดขนาดเล็กกว่าเส้นผมผ่านสายนำเข้าไปจนกระทั่งปลายเส้นลวดผ่านเลยจุดตีบแคบของหลอดเลือดหัวใจ หลังจากนั้นแพทย์จะใช้เส้นลวดเป็นแกนช่วยนำสายชนิดพิเศษที่มีบอลลูนติดอยู่ตรงปลาย ใช้ภาพเอ็กซ์เรย์ที่เห็นบนจอช่วยในการวางตำแหน่งบอลลูนให้ตรงกับจุดที่มีการตีบแคบของหลอดเลือด แล้วใช้แรงดันทำให้บอลลูนกางออก แรงดันของบอลลูนจะผลักรอยตีบของหลอดเลือดหัวใจให้เปิดกว้างทำให้เลือดไหลผ่านได้สะดวกขึ้น เสร็จแล้วจึงดึงบอลลูนออกจากตัวผู้ป่วย บางครั้งอาจจำเป็นต้องใช้บอลลูนมากกว่าหนึ่งลูก
ในกรณีที่แพทย์เห็นว่าควรใส่ขดลวด เนื่องจากรอยตีบยังขยายได้ไม่กว้างพอ หรือเพื่อเป็นการลดโอกาสเกิดการตีบซ้ำของหลอดเลือดหัวใจก็จะนำสายสวนที่มีขดลวดอยู่ที่ปลายสายใส่เข้าไปยังบริเวณที่เคยคีบในลักษณะเดียวกันกับที่ใส่สายบอลลูน และขยายขดลวดให้ขดลวดกางออกไปสัมผัสและยึดติดกับผนังหลอดเลือด เมื่อได้ผลเป็นที่น่าพอใจสายสวนทั้งหมดจะถูกนำออกมานอกร่างกาย เหลือเพียงท่อเล็ก ๆ ที่เป็นทางเข้าของสายต่าง ๆ ซึ่งจะถูกดึงออกเมื่อยาป้องกันไม่ให้เลือดแข็งตัวหมดฤทธิ์ลง หลังจากนั้นแพทย์หรือพยาบาลจะกดแผลอยู่ประมาณ 10-15 นาที และผู้ป่วยจะต้องนอนราบไม่งอขา (ในกรณีทำที่ต้นขา) เป็นเวลาอย่างน้อย 4-6 ชั่วโมง หากไม่มีภาวะแทรกซ้อนใด ๆ แพทย์มักให้ผู้ป่วยกลับบ้านได้ในวันรุ่งขึ้น
ข้อดีของการขยายหลอดเลือดหัวใจด้วยบอลลูนและขดลวด
การขยายหลอดเลือดหัวใจด้วยบอลลูนและขดลวด มีข้อดีคือ ไม่ต้องทำการผ่าตัดและไม่ต้องดมยาสลบ ดังนั้นโอกาสเกิดภาวะแทรกซ้อนจึงต่ำกว่าการผ่าตัดบายพาส รวมทั้งผู้ป่วยยังออกจากโรงพยาบาลได้เร็วขึ้น (1-2 วัน) และกลับไปสู่ชีวิตปกติได้เร็วกว่าโดยไม่ต้องมีระยะพักฟื้นที่นานเหมือนภายหลังการผ่าตัด นอกจากนั้นเป็นที่ทราบดีว่าโดยธรรมชาติของโรคหลอดเลือดหัวใจตีบนั้น ถึงแม้ผู้ป่วยจะดูแลตนเองอย่างดี หลอดเลือดอาจตีบแคบลงได้อีกในอนาคตทั้งตำแหน่งเดิมหรือตำแหน่งใหม่ ซึ่งสามารถขยายหลอดเลือดหัวใจด้วยบอลลูนและขดลวดได้หลายครั้ง และด้วยความปลอดภัยสูงเช่นการทำครั้งแรก
ข้อจำกัดของการขยายหลอดเลือดหัวใจด้วยบอลลูนและขดลวด
ลักษณะการตีบบางอย่างไม่เอื้อต่อการทำบอลลูนอาจทำไม่สำเร็จ ไม่ปลอดภัย หรือได้ผลที่ไม่ดีนัก แต่ข้อจำกัดที่สำคัญที่สุดของการขยายหลอดเลือดหัวใจด้วยบอลลูนและขดลวดก็คือ การตีบซ้ำกลับมาตรวจบริเวณเดิมที่ทำบอลลูน และใส่ขดลวดไว้ (Restenosis) ภาวะนี้เกิดจากกระบวนการ "สมานแผล" ตามธรรมชาติของร่างกายที่หลอดเลือดสร้างเนื้อเยื่อใหม่ขึ้นมาคลุมขดลวดที่ถูกใส่เข้าไป จนบางครั้งปริมาณเนื้อเยื่อใหม่มีมากจนเข้าไปสะสมอยู่ในหลอดเลือด ทำให้หลอดเลือดตีบแคบลงอีกครั้ง
ผู้ป่วยประมาณ 30%-40% มีโอกาสที่จะเกิดรอยตีบซ้ำในตำแหน่งเดิมที่ได้รับการถ่างขยายด้วยบอลลูน ภายในเวลา 6 เดือน ในขณะที่การใช้ขดลวดค้ำหลอดเลือดหัวใจสามารถลดโอกาสที่จะเกิดการตีบซ้ำของตำแหน่งที่ได้รับการถ่างขยายลงได้เหลือประมาณ 10%-15% ภายในเวลา 6 เดือน
ความปลอดภัยของการฉีดสีและการรักษาหลอดเลือดหัวใจตีบตันผ่านสายสวน
จากประสบการณ์ของแพทย์และความทันสมัยของเครื่องมือที่ใช้ในปัจจุบันทำให้การฉีดสีหลอดเลือดหัวใจรวมทั้งการรักษารอยตีบตันผ่านสายสวนมีความปลอดภัยสูงมาก ปริมาณรังสีเอ็กซ์ที่ผู้ป่วยได้รับขณะฉีดสีหรือถ่างขยายหลอดเลือดหัวใจมีปริมาณน้อยเกินกว่าจะทำให้เกิดอันตรายต่อคนปกติ ยกเว้นต่อบุตรในครรภ์ซึ่งแพทย์จะหลีกเลี่ยงไม่นำสตรีที่กำลังตั้งครรภ์มารับการตรวจรักษาด้วยวิธีนี้อยู่แล้ว สารทึบรังสีที่ใช้ในการฉีดสีมีส่วนผสมของไอโอดีน ดังนั้นผู้ที่มีประวัติแพ้อาหารทะเลหรือเคยแพ้สารทึบรังสีมาก่อนจึงควรแจ้งให้แพทย์ทราบล่วงหน้า นอกจากนั้นแพทย์จำเป็นต้องใช้ความระมัดระวังเป็นพิเศษในผู้ที่มีการทำงานของไตเสื่อมเพื่อหลีกเลี่ยงผลเสียของสารทึบรังสีต่อไต
ขณะทำการฉีดสีหรือถ่างขยายหลอดเลือดหัวใจอยู่นั้นอาจเกิดภาวะแทรกซ้อนที่ไม่ได้คาดหมายเกิดขึ้นได้ เช่น มีการฉีกขาดของผนังด้านในของหลอดเลือดหรือเกิดลิ่มเลือดอุดตันหลอดเลือดเฉียบพลัน แต่โอกาสที่จะทำให้กล้ามเนื้อหัวใจตายอันเป็นผลเนื่องจากการฉีดสีพบได้น้อยกว่า 5 ใน 10,000 ราย และน้อยกว่า 2 ใน 100 รายของการถ่างขยายหลอดเลือดหัวใจ มีผู้ป่วยน้อยกว่า 5 ใน 1,000 รายเท่านั้นที่จำเป็นต้องได้รับการผ่าตัดหัวใจฉุกเฉินเนื่องจากการถ่างขยายหลอดเลือดหัวใจไม่สำเร็จ
การสอดสายสวนผ่านเข้าในหลอดเลือดแดงอาจทำให้มีลิ่มเลือดเล็กๆหรือฟองอากาศหลุดไปอุดหลอดเลือดสำคัญเช่นหลอดเลือดสมอง แต่ภาวะแทรกซ้อนดังกล่าวมีโอกาสเกิดขึ้นได้ไม่เกิน 1 ใน 1,000 ราย หลอดเลือดแดงที่แพทย์ใช้แทงเพื่อสอดสายสวนอาจเกิดการฉีกขาดหรือมีเลือดออกภายหลังจากการดึงสายสวนออกแล้ว อันตรายต่อหลอดเลือดมีโอกาสเกิดขึ้นได้ประมาณ 0.5% - 3% โดยเฉพาะเมื่อทำการฉีดสีหรือถ่างขยายหลอดเลือดหัวใจผ่านทางหลอดเลือดที่ขาหนีบ
นวัตกรรมในการรักษาหลอดเลือดหัวใจตีบ
ขดลวดเคลือบยา (Drug Eluting Stent) เป็นนวัตกรรมของการขยายหลอดเลือดหัวใจด้วยบอลลูนและขดลวด ขดลวดดัวกล่าวเคลือบด้วยยาที่สามารถลด หรือยับยั้งกระบวนการการแบ่งเซลล์ของผนังหลอดเลือดไม่ให้เกิดขึ้นมากเกินไปอันจะนำไปสู่การตีบซ้ำลงได้ เมื่อใส่ขดลวดเคลือบยานี้แทนขดลวดธรรมดาจะสามารถลดโอกาสเกิดการตีบซ้ำลงได้จากร้อยละ 10-15 ลงมาเหลือน้อยกว่าร้อยละ 5
นอกจากนี้ ยังมีเทคนิคพิเศษอื่นๆของการรักษาหลอดเลือดหัวใจตีบตันผ่านสายสวนซึ่งเหมาะสมกับลักษณะการตีบตันหรือสภาพของหลอดเลือดหัวใจบางแบบ เช่น การใช้สายที่มีหัวกรอเพชรขนาดเล็กติดที่ปลาย (Rotablator) เพื่อใช้กรอรอยตีบที่ยาวหรือมีหินปูนจับ โดยขบวนการหมุนของหัวกรอจะเป็นในลักษณะเดียวกับเครื่องกรอฟัน ด้วยความเร็วประมาณ 160,000 -180,000 รอบต่อนาที
โรตาเบลเตอร์ (Rotablator) หรือหัวกรอเพชรนี้เป็นเทคนิคที่นำมาใช้ร่วมกับการรักษาหลอดเลือดหัวใจตีบผ่านสายสวนสำหรับในกรณีที่หลอดเลือดมีการตีบตัน 100 % โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากการจับตัวของหินปูน การนำเทคนิคนี้มาใช้สามารถช่วยทำให้อัตราความสำเร็จในการสอดสายสวนเพื่อการขยายหลอดเลือดสูงขึ้นถึงร้อยละ 90 จากเดิมที่จะไม่สามารถทำได้เมื่อแพทย์พบปัญหาการตีบตันแบบ 100%

Histoire de la vigne et du vin.

On admet généralement que le vin existe depuis plusieurs millénaires, on a trouvé des jarres anciennes de plus de 8 000 ans av J.C. contenant des pépins de raisins cultivés et de résidus d'acide tartrique. On ne sait actuellement pas si ce produit était réellement du vin ou simplement du jus de raisin.
Après l'Iran, on aurait retrouvé au nord de la Chine des traces datant de 7 000 ans av J.C. d'une boisson fermentée sur de la poterie.
Le roi Salomon l'a célébré, mais ce sont certainement les Grecs qui ont contribué au développement de la viticulture sur le pourtour de la Méditerranée. En effet, ils ont longtemps fait du commerce dans tous les pays méditerranéens. Ce sont eux qui ont importé les premiers vins en France en arrivant par le port de Marseille. À cette époque, le vin était composé de moût de raisin partiellement fermenté auquel on ajoutait de l'eau de mer pour sa conservation durant le transport, à l'arrivée on ajoutait de l'eau douce pour enlever le goût du sel.
Dans l'Égypte ancienne, on sait que la viticulture était très organisée. Osiris en Égypte, Dionysos en Grèce, Bacchus chez les Romains, Gilgamesh à Babylone représentent le vin ou sa quête dans la mythologie. Le vin symbolise aussi le sang du Christ dans la religion chrétienne. Le vin a évolué énormément durant les précédents millénaires. Les Romains avaient des vins très épicés qu'ils allongeaient à l'eau de mer. Ils ne correspondraient pas du tout aux goûts actuels.
Au XIXe siècle, le vin est considéré comme une boisson énergétique, par exemple, un faucheur en boit 6 à 8 litres par jour ! Le vin constituait une partie de sa rémunération, à une époque où l'eau n'était pas toujours vraiment potable.